Maandag 14 november 2022

Als ze het over haar 6 kinderen had zei mijn moedertje zaliger altijd, ik heb jullie allemaal even lief. Dat is iets wat ik zelf ook altijd over mijn vaste gasten zeg, maar stiekem mag ik hier bekennen dat er toch een paar zijn die mij net iets meer na aan het hart zijn.

1 daarvan is/was overduidelijk mevrouw Teubner, iedereen in Vorden heeft haar ongetwijfeld weleens door het dorp zien ‘rennen’ met haar rollator. Sinds corona werd zij een vaste afhaalgast en daarna was ze iedere donderdagavond vanaf klokslag 18.00 uur te bewonderen, zittend op al klaar gelegde kussentjes en genietend van een wijntje terwijl ze een boek aan het lezen was. Tussendoor verorberde ze 1 Klassewerkje en daar bestelde ze steevast een 1/2 portie Potato Crispers bij. Als ze er niet was kwam ze meestal de volgende dag even langs lopen om zich te verontschuldigen en mocht het weer tijdens haar bezoek omslaan brachten we haar in de Meestershuismobiel naar de Decanije en bij het uitstappen zei ze dan met haar altijd aanwezige brede glimlach dat ze zich net de koningin voelde. Op dinsdag 21 juni kwam ze in de ochtend langs omdat ze dacht dat wij op de zomerse dinsdagen al vanaf 10.00 uur open zouden gaan i.p.v. 16.00 uur. We dronken samen een cappuccino op het verder nog voor anderen gesloten terras. We hadden het over de dood en dat ze alles al geregeld had, een mooi plekje op de natuurbegraafplaats was al besproken en na afloop van de begrafenis wilde ze dat de gasten bij het Meestershuis kwamen genieten van onze kleine gerechtjes. Ik beloofde haar dat dat goed zou komen, maar dat ze zich absoluut niet hoefde te haasten in deze.

Donderdag 3 november was ze er niet, maar de verontschuldiging de volgende dag meer dan logisch. Slecht weer in combinatie met het toch weer vroeger donker worden. Ik overweeg om voortaan ’s middags te gaan komen zei ze, maar mag ik vanavond ook komen? Tuurlijk mevrouw Teubner, ik zie u vanzelf verschijnen op uw vaste tijd.

18.00 uur, 18.15 uur geen glimp van een aanstormende rollator en iets in mij zei dat dit vreemd was en niet klopte. Achteraf gezien een juist gevoel want vlak voor vertrek richting het Meestershuis, zoals haar dochter mij vertelde, ze had haar schoenen alweer aan voor vertrek, werd ze getroffen door een hersenbloeding en na 9 dagen in ‘coma’ is ze 13 november op 94 jarige leeftijd ingeslapen.

Lieve, lieve mevrouw Teubner, namens mij maar zeker ook namens al mijn Juffen & Meesters bedankt voor uw altijd aanwezige positiviteit. Wij missen u nu al !

Blijf gezond en proost op het leven, desnoods met een cappuccino